het ecosysteem de Waddenzee
informatie over de Waddenzee
Waddenzee
Een voorbeeld van een dierlijke populatie, de grijze zeehonden, waarbij de populatie groeit.
Grijze zeehonden zijn geweldige dieren. Ze zijn over het algemeen groter dan gewone zeehonden en de mannetjes hebben een mooie donkergrijze vacht met mooie witte vlekken. De vrouwtjes zijn meestal wat lichter dan de mannetjes. Ook hebben ze een mooie unieke ‘haakneus’. Ze zwemmen zo van de Waddenzee naar Engeland toe. Ze kunnen honderden kilometers afleggen. In Nederland komt een kleine populatie voor in de Waddenzee. Jongeren moeten eerst een aantal weken op het droge blijven om te wisselen van vacht en zwaarder te worden en worden midden in de winter geboren. Grijze zeehonden horen thuis in Nederland! Ze komen dan ook al erg lang voor in Nederland. In de middeleeuwen doodde de mensen de grijze zeehonden, was er veel jacht op, ze waren heel erg zeldzaam. Na honderden jaren zijn de grijze zeehonden weer teruggekeerd naar de Waddenzee. Dit gebeurde pas rond 1980 en die jaren erna zijn de populaties grijze zeehonden sterk gegroeid (De meeste zeehonden in Nederland zijn in het gebied tussen Terschelling en Vleiland). Dit komt onder andere door de verbetering van de waterkwaliteit en maatregelen tegen de verstoring. Hierdoor konden de grijze zeehonden beter leven, met een betere omgeving. Ook werden de grijze zeehonden goed beschermd in Groot-Brittannië en die gingen weer naar de Nederlandse Waddenzee. Ook worden de grijze zeehonden in Nederland goed beschermd, onder andere door vluchtheuvels zodat de jongeren goed groot gebracht kunnen worden. En doordat er meer grijze zeehonden wonen in de Waddenzee komen er ook steeds meer jongeren bij.
Een voorbeeld van een plantaardige populatie, zeegras, waarbij de populatie herstelt van het krimpen
Zeegras is een is een zaadplant die in zee leeft. Vroeger kwam zeegras in massa’s voor in de Waddenzee. Het werd toen ook gebruikt als bouwmateriaal voor dijken en vulling voor in bijvoorbeeld matrassen. Maar nu is het praktisch verdwenen in de Nederlandse Waddenzee. De achteruitgang van het zeegras ging kwam door schimmelziekte, slechte waterkwaliteit, handel in zeegras en de aanleg van de Afsluitdijk. Die achteruitgang is erg want zeegras zorgt voor helder en stiller water doordat ze het slib vasthouden en is ook erg belangrijk voor de talloze organismen die daar in leven. Zeegras is erg belangrijk en daarom zijn sommige mensen ook heel erg bezig met het herstel en terugbrengen van zeegras. (Groot zeegras is dan ook een beschermde plant in Nederland). Dit doen ze door het zaaien van zeegras, dit wordt door allemaal vrijwilligers gedaan. Maar dit is moeilijk want groot zeegras groeit niet op alle plaatsen goed. Zeegras moet geregeld onder water staan en er mag geen te grote stroming zijn. Maar er worden projecten opgezet om het zo goed mogelijk te doen voor het herstel van zeegras en er is ook herstel van het opgekomen zeegras, maar of het zeegras nou definitief terug is in de Waddenzee is niet te zeggen.
De draagkracht van een gebied wordt bepaald door de hoeveelheid voedsel in het gebied voor de populaties. Door het verdwijnen van voedsel zal de draagkracht van het gebied verlagen en de populatie in omvang afnemen. (Bij een hoog geboortecijfer treedt er gemakkelijk exponentiële groei op (als de omstandigheden gunstig zijn). En het is dan mogelijk dat na zo’n snelle groei de draagkracht van het ecosysteem korte tijd wordt overschreden.)
-
Competitie: competitie tussen zeezoogdieren en de visserij. Zowel zeezoogdieren als vissers jagen op vis. Ze zijn concurrenten van elkaar.
-
Coöperatie: bijv. zeegras: het is een belangrijke voedselbron voor bepaalde visjes en in zee levende reptielen (soepschildpad). En hiervan heeft het zeegras dan ook weer voordeel.
-
Symbiose: vissen doden uit de Waddenzee om te eten, dat het ene dier voordeel heeft van een ander dier en die daarmee een nadeel heeft/ dat het andere dier daar ook een voordeel van heeft